پزشکی ورزشی چیست؟

یک متخصص پزشکی ورزشی در زمینه درمان و پیشگیری از بیماری ها و آسیب های ورزشی و توانبخشی، آموزش تخصصی قابل توجهی دارد. آنها به طور ایده آل برای ارائه مراقبت های پزشکی جامع برای ورزشکاران، تیم های ورزشی یا افراد فعال که به دنبال حفظ یک شیوه زندگی سالم هستند، مناسب می باشند. پزشکان پزشکی ورزشی تنها در پزشکی ورزشی غیر جراحی تخصص دارند.
آموزش های لازم برای دریافت مجوز این رشته، عبارتند از:

مجوز پزشکی اورژانس، پزشکی خانوادگی، داخلی، اطفال یا طب فیزیکی و توانبخشی
یک تا دو سال آموزش فلوشیپ اضافی در زمینه پزشکی ورزشی
گذراندن امتحان ملی صدور گواهینامه پزشکی ورزشی که به آنها اجازه می دهد گواهینامه صلاحیت اضافه شده در این رشته را داشته باشند.
متخصصان این رشته باید هر ۱۰ سال در فعالیتهای مداوم آموزش پزشکی و صدور گواهینامه از طریق معاینه مجدد شرکت کند. این فرآیند دقیق برای تشخیص پزشکان دارای مجوز این رشته از سایر پزشکان بدون آموزش تخصصی انجام می شود.

این رشته یک فوق تخصص شناخته شده توسط انجمن تخصصی پزشکی آمریکا و Medicare است.

تخصص پزشکی ورزشی چیست؟

تخصص پزشکی ورزشی تخصصی بالینی است که به پیشگیری ، درمان و بازتوانی آسیب های ورزشی و بیماری های مرتبط با ورزش در ورزشکاران حرفه ای و غیر حرفه ای ، ارتقا سطح کارایی ورزشکاران و استفاده از ورزش در پیشگیری ، درمان و بازتوانی بیماری ها و ارتقا سلامت می پردازد .
رسالت و ماموریت  متخصص پزشکی ورزشی عبارت است از :

تربیت نیروهای متخصصو کارآمد .
تولید علم در عرصه پزشکی ورزشی و جذب و نشر پیشرفت های جدید
ارائه کیفی ترین خدمات وپاسخگویی به نیازهای فعلی وآتی جامعه درحوزه های تخصصی پزشکی ورزشی

انتظار میرود ، دانش آموختگان تخصص پزشکی ورزشی قادر باشند اعمال ذیل را انجام دهند:

پیشگیری، درمان غیرجراحی و بازتوانی ورزشی آسیب های بافت نرم و بیمار ی های مرتبط با ورز ش در ورزشکاران حرف ه ای و
غیرحرفه ای
مشاوره جهت ارتقاء سطح کارایی ورزشکاران
مشاوره و برنامه ریزی جهت استفاده از ورزش در پیشگیری ، درمان و ورزش درمانی بیماری ها و ارتقاء سلامت

تفاوت متخصص پزشکی ورزشی و جراح ارتوپدی چیست؟
هر دو در زمینه های درمان بیماری های اسکلتی عضلانی آموزش های لازم را دیده اند. پزشکان این رشته در درمان غیر جراحی بیماریهای اسکلتی عضلانی تخصص دارند. جراحان ارتوپدی نیز در زمینه درمان جراحی این شرایط آموزش دیده اند. با این حال، تقریباً ۹۰ درصد از آسیب های ورزشی به درمان های غیر جراحی نیاز دارند. متخصص این رشته می تواند درمان های غیر جراحی را به حداکثر برساند، مراجع را به درمان های فیزیکی و شغلی راهنمایی کند و در صورت لزوم روند کار یک جراح ارتوپدی یا ورزشی را سرعت دهد.
نمونه های رایج مشکلات اسکلتی عضلانی عبارتند از:

آسیب های حاد (مانندپیچ خوردگی مچ پا، کشیدگی عضلات، آسیب های زانو و شانه و شکستگی)
آسیب های بیش از حد (مانند روتاتور کاف و سایر انواع التهاب تاندون، شکستگی های ناشی از فشار) درمان های دارویی و تزریقی برای آرتروز

متخصصان این رشته در زمینه جنبه های غیر اسکلتی عضلانی پزشکی ورزشی آموزش های بیشتری دیده اند. نمونه های رایج این موارد عبارتند از:

پیشگیری از آسیب
ارتقاء سبک زندگی سالم
تصمیمات “بازگشت به بازی” در ورزشکار بیمار یا مصدوم
ضربه مغزی (آسیب مغزی خفیف مغزی) و سایر آسیب های سر
تغذیه، مکمل ها، کمک های ارگونژیک و مسائل مربوط به عملکرد
توصیه هایی در مورد تمرینات قدرتی ایمن و تمرینات شرطی سازی
ورزشکاران مبتلا به بیماری مزمن یا حاد (مانند مونونوکلئوز عفونی، آسم یا دیابت)
تجویز ورزش برای بیمارانی که می خواهند آمادگی جسمانی خود را افزایش دهند.

متخصصان پزشکی ورزشی چه بیماری را درمان می کنند؟
یک پزشک ورزشی می تواند بیماریهای مزمن یا حاد و همچنین مسائل مربوط به تغذیه و عملکرد را درمان کند. علاوه بر این، آنها می توانند به بیماران در تعیین زمان بازگشت به فعالیت های معمول خود پس از درمان کمک کنند.
کار آنها عمدتا شامل مدیریت آسیب ها برای اطمینان از بهبود سریع و بازگشت ایمن به ورزش است، از جمله موارد زیر:

به حداقل رساندن زمان دور از ورزش
تسهیل و نظارت بر پیشگیری از آسیب
تشخیص دقیق آسیب بسته به محل و آسیب
شناسایی علت اصلی آسیب برای جلوگیری از عود
تجویز توانبخشی و تجویز داروها در صورت لزوم برای بهبود و بازیابی عملکرد