مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد که اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه (ADHD) با کاهش قابل توجهی در امید به زندگی مرتبط است. این پژوهش هشدار می‌دهد که در افراد مبتلا به این اختلال، به‌طور میانگین عمر کوتاه‌تری نسبت به افراد بدون ADHD مشاهده می‌شود. به گفته نویسندگان این تحقیق، این موضوع به احتمال زیاد به دلیل ترکیبی از نیازهای برآورده‌نشده، عوامل سبک زندگی، و نابرابری در دسترسی به خدمات بهداشتی است.
مطالعه‌ای که در مجله The British Journal of Psychiatry منتشر شده است، نشان می‌دهد که زنان مبتلا به ADHD به‌طور متوسط ۸.۶۴ سال زودتر از زنان بدون این اختلال می‌میرند. همچنین، مردان مبتلا به ADHD به‌طور متوسط ۶.۷۸ سال عمر کوتاه‌تری نسبت به مردانی که به این اختلال دچار نیستند دارند.
به نظر محققان، کاهش عمر لزوماً به دلیل خود این اختلال نیست، بلکه بیشتر به دلیل وجود شرایط بهداشتی همراه، نیازهای پزشکی برآورده‌نشده، و عوامل خطر قابل‌کنترل، مانند سیگار کشیدن یا سوءمصرف مواد است. در این مقاله، جزئیات این مطالعه و یافته‌های آن بررسی شده و پیشنهادهایی برای حمایت از افراد مبتلا به ADHD ارائه می‌شود.
تأثیر ADHD بر سلامت جسمی و روانی
ADHD یک اختلال رایج است که نشانه‌های اصلی آن شامل مشکلات در تمرکز، دشواری در کنترل توجه، و چالش در انجام وظایف روزانه است. افراد مبتلا به ADHD اغلب با اختلالات دیگری مانند اضطراب، استرس و افسردگی نیز درگیر هستند.
در سطح جهانی، برآورد می‌شود که حدود ۲.۸٪ از افراد به این اختلال مبتلا باشند؛ اما بسیاری از این افراد تشخیص داده نمی‌شوند. همان‌طور که در این مطالعه ذکر شده، افراد مبتلا به ADHD در معرض “نابرابری‌ها و مشکلاتی” مانند عدم موفقیت تحصیلی، بیکاری، مشکلات مالی، تبعیض، برخورد با سیستم قضایی، و بی‌خانمانی هستند.
علاوه بر این، مشکلات خواب و سوءمصرف الکل یا سایر مواد در این افراد شایع‌تر است. برخی از بیماری‌ها مانند بیماری‌های قلبی-عروقی نیز در این گروه از جمعیت بیشتر دیده می‌شود. این مطالعه جدید تأثیر این عوامل را بر امید به زندگی افراد مبتلا به ADHD در بریتانیا بررسی کرده است.
ارتباط ADHD با ۱۳ شرایط پزشکی
برای انجام این مطالعه، پژوهشگران از داده‌های مربوط به ۳۰,۰۳۹ نفر بالای ۱۸ سال که تشخیص ADHD دریافت کرده بودند، استفاده کردند. این افراد با ۱۰ شرکت‌کننده بدون ADHD که از لحاظ سن، جنسیت و عوامل دیگر با آن‌ها مطابقت داده شده بودند، مقایسه شدند.
پژوهشگران دریافتند که شرایط جسمانی و روانی در افراد مبتلا به ADHD شایع‌تر است. این افراد در ۱۳ مورد از شرایط پزشکی که بررسی شد، بیشتر تحت تأثیر قرار داشتند. برای مثال:
- مردان مبتلا به ADHD، ۱۷٪ بیشتر در معرض دیابت قرار داشتند و این خطر در زنان مبتلا حتی بیشتر بود.
- ۲۷٪ احتمال بیشتری برای ابتلا به فشارخون بالا داشتند.
- احتمال ابتلا به صرع در این افراد بیش از دو برابر بود.
- احتمال ابتلا به افسردگی در آن‌ها بیش از دو برابر بود.
- احتمال ابتلا به اختلالات شخصیتی بیش از ۱۰ برابر بیشتر بود.
به‌طور خاص، امید به زندگی برای افراد مبتلا به ADHD به این صورت کاهش یافته بود:
- کاهش ۸.۶۴ سال برای زنان
- کاهش ۶.۷۸ سال برای مردان
این ارقام نشان‌دهنده امید به زندگی متوسط ۷۳.۲۶ سال برای مردان مبتلا به ADHD و ۷۵.۱۵ سال برای زنان مبتلا در مقایسه با حدود ۸۰.۰۳ سال و ۸۳.۷۹ سال برای افراد بدون ADHD است.
چرا افراد مبتلا به ADHD در معرض خطر بالاتر مرگ هستند؟
به گفته دکتر میشل دیز، روانپزشک، شیوع بالای اضطراب و افسردگی در افراد مبتلا به ADHD می‌تواند منجر به رفتارهای پرخطر مانند تصادفات، خودآزاری و موارد دیگر شود. علاوه بر این، محدودیت دسترسی به منابع بهداشتی اساسی نقش عمده‌ای در این مسئله دارد.
دکتر بری هرمان، روانپزشک کودکان و بزرگسالان، نیز می‌گوید که افراد مبتلا به ADHD نرخ بالاتری از سوءمصرف مواد دارند. آن‌ها کمتر احتمال دارد که به وضعیت جسمانی خود توجه کنند، زمان‌های مراجعه به پزشک را رعایت کنند یا به توصیه‌های درمانی عمل کنند.
به گفته دکتر بئاتا لوییس، یکی دیگر از روانپزشکان، استرس پایدار ناشی از مدیریت علائم ADHD تأثیر زیادی بر سلامت جسم دارد. او توضیح داد: «استرس مداوم مانند راندن یک ماشین با دور موتور بالا به مدت طولانی است. این حالت می‌تواند به التهاب و اختلال در هورمون‌های استرس مانند کورتیزول منجر شود و در نهایت مشکلات سلامتی گسترده‌ای ایجاد کند.»
کاهش چشمگیر امید به زندگی
نویسندگان این مطالعه اشاره می‌کنند که نتایج نشان‌دهنده “نیازهای پشتیبانی برآورده‌نشده‌ای است که به توجه فوری نیاز دارند.” در بریتانیا، جایی که این پژوهش انجام شده، پشتیبانی‌های تخصصی کافی برای این افراد وجود ندارد.
آن‌ها پیشنهاد تغییرات سیاست‌گذاری را برای جبران کمبودهای مراقبت‌های پزشکی فعلی ارائه کردند. به گفته دیز، کاهش حیرت‌آور امید به زندگی بین ۷ تا ۹ سال نشان می‌دهد که سیستم‌های منسجم‌تر و مداخلات حمایتی بیشتری باید پیاده‌سازی شوند.
چطور می‌توان از افراد مبتلا به ADHD حمایت کرد؟
در حالی که تغییرات بزرگ‌مقیاس در سیستم‌های بهداشتی ضروری است، افراد نیز می‌توانند نقش مهمی در حمایت از عزیزان مبتلا به ADHD ایفا کنند.
به گفته متخصصان، خانواده و دوستان می‌توانند از طریق ایجاد ارتباطات سالم به حمایت از این افراد بپردازند. این شامل تشویق به تنظیم خواب مناسب، مدیریت استرس و جستجوی کمک حرفه‌ای برای درمان علائم است.
دکتر هرمان پیشنهاد می‌دهد که افراد:
- با اختلال ADHD و علائم آن آشنا شوند.
- صبور و درک‌کننده باشند.
- بر نقاط قوت افراد مبتلا تأکید کنند و به آن‌ها در حفظ روال زندگی‌شان کمک کنند.
دکتر لوییس نیز بر اهمیت ایجاد فضایی امن برای بیان چالش‌ها تأکید دارد. او گفت: «تغییر واقعی تنها زمانی رخ می‌دهد که افراد مبتلا احساس کنند می‌توانند مشکلات خود را به‌راحتی بیان کنند و واقعاً درک شوند.»
نتیجه‌گیری
این پژوهش شواهدی ارائه می‌دهد که وضعیت افراد مبتلا به ADHD نیاز به توجه فوری و سیاست‌های حمایتی بهتر دارد. کاهش قابل توجه امید به زندگی در این افراد، نشان‌دهنده اهمیت پرداختن به نیازهای خدمات پزشکی، آموزش عمومی، و حمایت اجتماعی است. با ایجاد یک سیستم حمایتی بهتر و آگاهی جامعه، می‌توان شرایط زندگی این افراد را بهبود بخشید و در نهایت به یک زندگی سالم‌تر و طولانی‌تر نزدیک شد.
سوالات متداول
- آیا اختلال ADHD به تنهایی باعث کاهش امید به زندگی می‌شود؟
خیر، کاهش امید به زندگی در افراد مبتلا به ADHD معمولاً به دلیل عوامل مرتبط با این اختلال است، مانند شرایط پزشکی همراه، نیازهای پزشکی برآورده‌نشده و عوامل سبک زندگی قابل‌کنترل مانند سوءمصرف مواد و سیگار کشیدن. - چگونه می‌توان از افراد مبتلا به ADHD حمایت کرد تا کیفیت زندگی بهتری داشته باشند؟
حمایت از افراد مبتلا به ADHD شامل آگاهی از این اختلال، ایجاد ارتباطات سالم، تشویق به تنظیم خواب مناسب، مدیریت استرس و کمک به دسترسی به مراقبت‌های حرفه‌ای می‌شود. همچنین صبور بودن، تأکید بر نقاط قوت آن‌ها و فراهم کردن فضایی امن برای بیان مشکلات، ضروری است. - آیا درمان و مدیریت صحیح ADHD می‌تواند خطرات مرتبط با این اختلال را کاهش دهد؟
بله، تشخیص زودهنگام و مدیریت صحیح شامل درمان دارویی، مشاوره روانشناختی و تغییر سبک زندگی می‌تواند خطرات مرتبط با ADHD را کاهش دهد. این اقدامات می‌توانند به بهبود کیفیت زندگی و کاهش شرایط پزشکی همراه که بر امید به زندگی اثر می‌گذارند، کمک کنند.
