بیماری بهجت واگیردار است؟

بیماری بهجت واگیر داراست؟ وقتی اسم این بیماری به گوش میخورد اولین سوالی که ذهن را درگیرمیکند شاید همین باشد. بیماری بهجت، که به عنوان سندرم بهجت نیز شناخته می‌شود، یک بیماری التهابی عروقی است که به رگ‌های خونی در سراسر بدن حمله می‌کند. این بیماری باعث التهاب (تورم و قرمزی) می‌شود و می‌تواند بر بسیاری از اندام‌ها از جمله دهان، دستگاه تناسلی، پوست، چشم‌ها، مفاصل و رگ‌های خونی تأثیر بگذارد. این بیماری در افرادی که در امتداد جاده ابریشم زندگی می‌کنند، مانند خاورمیانه، آسیای شرقی و حوضه مدیترانه، شایع‌تر است. این بیماری در سالمندان هم ممکن است رخ دهد و پرستار سالمند درهنگام مراقبت و نگهداری از سالمند یا فرد مسن باید به مراقبت از سالمند بیمارهم مسلط باشند.

علائم بیماری بهجت

• آفت دهان
• ضایعات پوستی
• التهاب چشم
• التهاب عروقی
• التهاب مفاصل
• ایجاد ضایعات بردستگاه تناسلی

روش های انتقال این بیماری

بیماری بهجت مسری نیست. این بیماری یک اختلال التهابی خودایمنی است که به رگ های خونی در سراسر بدن حمله می کند. تصور می شود که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی در ایجاد این بیماری نقش دارند.

بیماری بهجت از طریق تماس با افراد مبتلا به این بیماری یا مایعات بدن آنها مانند خون یا بزاق، منتقل نمی شود. همچنین از طریق هوا، غذا یا آب منتقل نمی شود. راه های انتقال بیماری بهجت وجود ندارد.

دلایل زیر نشان می دهد که بیماری بهجت واگیردار نیست:

• هیچ عامل عفونی شناخته شده ای برای بیماری بهجت وجود ندارد.
• این بیماری از طریق تماس با افراد مبتلا به این بیماری منتقل نمی شود.
• این بیماری در خانواده ها خوشه ای نمی شود.

اگرچه بیماری بهجت مسری نیست، اما می تواند یک بیماری جدی باشد. اگرعلائم این بیماری را دارید حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.

به نقل از www.cedars-sinai.org

تغییرات در ژن ها، مشکلات در پاسخ ایمنی و عوامل محیطی همه به عنوان علل مورد مطالعه قرار می گیرند. بیماری بهجت مسری نیست. شما نمی توانید آن را از شخص دیگری که آن را دارد دریافت کنید. اما ممکن است در برخی خانواده ها وجود داشته باشد.

اندام های درگیر در بیماری بهجت

بیماری بهجت می تواند بر بسیاری از اندام ها در سراسر بدن تأثیر بگذارد، اما برخی از اندام های رایج که درگیر هستند عبارتند از:

دهان: آفت دهان، که زخم های دردناک هستند، یکی از شایع ترین علائم بیماری بهجت هستند. آنها می توانند در هر جایی از دهان ظاهر شوند، اما معمولاً در داخل دهان، روی زبان یا لب ها ایجاد می شوند. آفت دهان معمولاً 1 تا 2 هفته طول می کشد تا بهبود یابد.

دستگاه تناسلی: ضایعات دستگاه تناسلی شبیه به آفت دهان هستند، اما می توانند بزرگتر و دردناک تر باشند. آنها معمولاً در آلت تناسلی و واژن ظاهر می شوند، اما می توانند در مقعد نیز ایجاد شوند. ضایعات دستگاه تناسلی معمولاً 2 تا 4 هفته طول می کشد تا بهبود یابد.

پوست: ضایعات پوستی در بیماری بهجت می تواند اشکال مختلفی داشته باشد، از جمله جوش، تاول و لکه های پوستی. ضایعات پوستی معمولاً بدون هیچ درمانی برطرف می شوند.

چشم ها: التهاب چشم، که به آن یوئیت می گویند، در افراد مبتلا به بیماری بهجت شایع است. یوئیت می تواند باعث قرمزی، درد و تاری دید شود. اگر درمان نشود، یوئیت ممکن است منجر به از دست دادن بینایی شود.

مفاصل: التهاب مفاصل، که به آن آرتریت می گویند، در حدود نیمی از افراد مبتلا به بیماری بهجت رخ می دهد. آرتریت معمولاً بزرگ، مفاصل مانند زانو، مچ پا و آرنج را درگیر می کند. آرتریت بهجت معمولاً خفیف است و با دارو قابل کنترل است.

رگ های خونی: التهاب رگ های خونی، که به آن وازکولیت می گویند، می تواند یک عارضه جدی باشد. بیماری بهجت. وازکولیت می تواند باعث لخته شدن خون، سکته مغزی و آنوریسم شود. درمان تهاجمی با داروهای کورتیکواستروئید و سرکوب کننده سیستم ایمنی معمولاً برای وازکولیت ضروری است.

مهم است که به خاطر داشته باشید که هر فرد مبتلا به بیماری بهجت علائم متفاوتی را تجربه می کند. برخی از افراد ممکن است فقط چند اندام درگیر داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است اندام های متعددی درگیر باشند. شدت علائم نیز می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.

تشخیص بیماری بهجت

تشخیص بیماری بهجت می تواند چالش برانگیز باشد زیرا هیچ آزمایش واحدی برای این بیماری وجود ندارد.  با این حال، چندین روش وجود دارد که پزشکان می توانند برای تشخیص این بیماری از آنها استفاده کنند.

• بررسی سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی
• آزمایش خون
• آزمایشات تصویربرداری
• معیارهای بین المللی طبقه بندی بیماری بهجتICBd
• آزمایش Pathergy

چندین آزمایش خون وجود دارد که می تواند برای کمک به تشخیص بیماری بهجت استفاده شود. این آزمایش ها می تواند برای بررسی وجود آنتی بادی های خاص در خون که با بیماری بهجت مرتبط هستند و همچنین برای رد سایر علل احتمالی علائم شما انجام شود.  در برخی موارد، پزشک شما ممکن است آزمایشات تصویربرداری مانند اشعه ایکس،MRI  یا CT اسکن را برای بررسی التهاب در مفاصل، رگ های خونی یا سایر اندام ها تجویز کند.

(ICBD)  مجموعه ای از معیارها است که برای کمک به پزشکان در تشخیص بیماری بهجت استفاده می شود.  برای برآورده شدن معیارهای ICBd، فرد باید تعدادی از علائم و یافته های خاص را داشته باشد، مانند آفت دهان مکرر، ضایعات دستگاه تناسلی و پاتچ های پوستی.

تشخیص قطعی بیماری بهجت معمولاً بر اساس ترکیبی از سابقه پزشکی، معاینه فیزیکی، آزمایش خون و آزمایشات تصویربرداری انجام می شود. در برخی موارد، ممکن است برای تأیید تشخیص به بیوپسی پوست یا ضایعات دهان نیاز باشد.

مهم است که به خاطر داشته باشید که تشخیص بیماری بهجت می تواند زمان بر باشد. ممکن است چندین ماه یا حتی چند سال طول بکشد تا پزشک شما بتواند به طور قطعی این بیماری را تشخیص دهد.

آزمایش Pathergy

آزمایش پاترژی که به آن آزمایش پوستی پاترژی نیز گفته می شود، یک آزمایش پزشکی است که برای کمک به تشخیص بیماری بهجت استفاده می شود. این بیماری التهابی عروقی است که به رگ های خونی در سراسر بدن حمله می کند.

در طی آزمایش پاترژی، مقدار کمی محلول استریل نمک به داخل پوست تزریق می شود. اگر فرد مبتلا به بیماری بهجت باشد، احتمالاً در محل تزریق یک واکنش التهابی ایجاد می شود. این واکنش معمولاً 24 تا 48 ساعت پس از تزریق رخ می دهد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

قرمزی

تورم

درد

ایجاد جوش یا تاول

آزمایش پاترژی 100% دقیق نیست و گاهی اوقات ممکن است در افرادی که به بیماری بهجت مبتلا نیستند، نتیجه مثبت باشد. با این حال، این می تواند یک ابزار مفید برای کمک به پزشکان در تشخیص این بیماری باشد، به خصوص در افرادی که علائم دیگری از بیماری بهجت دارند.

علت بیماری بهجت چیست؟

علت بیماری بهجت ناشناخته است، اما تصور می‌شود که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی در ایجاد آن نقش داشته باشد. شواهدی که از نقش ژنتیک در این بیماری حمایت می کنند عبارتند از:

بیماری بهجت در برخی از خانواده ها شایع تر است. دوقلوهای همسان بیسترازدوقلوهای ناهمسان به این بیماری مبتلامی شوند. افرادی که دارای ژن های خاص HLA هستند، خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری دارند.

عوامل محیطی ازجمله عفونت های ویروسی یا باکتریایی، ممکن است محرک بیماری بهجت درافراد مستعد ژنتیکی باشد. همچنین استرس یکیاز عواملی است که ممکن است این بیماری راتشدید کند.

درمان بیماری بهجت

هیچ درمانی برای سندرم بهجت وجود ندارد، اما درمان‌ها می‌توانند به کنترل علائم و جلوگیری از عوارض کمک کنند. درمان‌ها ممکن است شامل داروهایی مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، کورتیکواستروئیدها، داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی و داروهای بیولوژیک باشد.

درمان بیماری بهجت بسته به شدت علائم و اندام‌های درگیر متفاوت است و معمولاً ترکیبی از روش‌های زیر را شامل می‌شود:

• دارو درمانی:
  • کورتیکوستروئیدها: برای کاهش التهاب و سرکوب سیستم ایمنی استفاده می‌شوند.
  • داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs): برای کاهش درد و التهاب خفیف تا متوسط استفاده می‌شوند.
  • داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی: برای موارد شدیدتر بیماری استفاده می‌شوند و شامل داروهایی مانند آزاتیوبرین، سیکلوسپورین و بیولوژیک‌ها می‌شود.
  • داروهای دیگر: داروهای دیگری مانند کلشی‌سین و تالیدومید نیز ممکن است در برخی موارد تجویز شوند.
• درمان‌های موضعی:
  • برای درمان زخم‌های دهانی و تناسلی از داروهای موضعی مانند کورتیکوستروئیدها و آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده می‌شود.
• درمان‌های چشمی:
  • برای درمان التهاب چشم از داروهای قطره چشمی، تزریقات داخل چشمی و در موارد شدیدتر جراحی استفاده می‌شود.
• فیزیوتراپی و کاردرمانی:
  • برای بهبود حرکت مفاصل و کاهش درد مفید هستند.

شاید این موارد بتواند در کنترل این بیماری به شما کمک کند.سعی کنید به محض مشکوک شدن به ابتلا به این بیماری به پزشک مراجعه کنید.